Ταξιδεύουμε στο διάστημα πάνω σε μια πέρλα
σαν διαβατάρικα πουλιά ξοδεύουμε χρυσά φτερά
μ' ένα χάδι φοράμε όλες τις μουσικές της νύχτας
νομίζουμε πως μοιάζουμε σε τόπους της γητειάς...
σε οθόνη του μυαλού κοιτάμε τον κόσμο ολόγυρα
πλέκουμε ξεθωριασμένους φόβους με αστρόνειρα
χανόμαστε σε ξαστεριές και παράξενες σιωπές
μια ανάσα η πατρίδα μας και ο κόσμος δυο φωτιές
ζούμε επικίνδυνα τις περιπέτειες της κιβωτού
ισορροπία στο πιο μικρό κομμάτι του εαυτού
κοράλλια και εμπειρίες του έρωτα και της ζωής
ξυπνάνε τη λήθη του ψεύδους της στιγμής...
σχεδιάζουμε το θάνατο με σταθερά φρονήματα
κι όμως λανθάνουμε σε ιδανικά και ορμήματα
άλλη καταστροφή δεν έχει για μας εδώ
σκοντάφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο μικρό θεό
(ξενιτεμένη μου ψυχή μην τον ξεχνάς το γρίφο
χαράζουμε μονάχα ένα ταξίδι στης ζωής τον κύκλο
παύει ο θρήνος του κορμιού στον λατρεμένο κήπο
στον κόσμο ανήκουμε και στης αυγής το χτύπο...)
Είμαστε κάτι.- Χρήστος. Θηβαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου