Απαγορεύεται ο χορός

Περιμένω λίγο
να σκουρήνουν οι διαφορές και τ'αδιάφορα
κι ανοίγω τα παράθυρα. Δεν επείγει
αλλά το κάνω έτσι για να μη σκεβρώσει η κίνηση.
Δανείζομαι το κεφάλι της πρώην περιέργειάς μου
και το περιστρέφω. Όχι ακριβώς περιστρέφω.
Καλησπερίζω δουλικά όλους αυτούς τους κόλακες
των φόβων, τ'αστέρια. Όχι ακριβώς καλησπερίζω.

Στερεώνω με βλεμάτινη κλωστή
τ'ασημένια κουμπάκια της απόστασης
κάποια που έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν.
Δεν επείγει. Το κάνω μόνο για να δείξω στην απόσταση
πόσο ευγνωμονώ την προσφορά της.

Αν δεν υπήρχε η απόσταση
θα μαραζώνανε τα μακρινά ταξίδια
με μηχανάκι θα μας έφερναν στα σπίτια
σαν πίτσες την υφήλιο που ορέχτηκε η φυγή μας.
Θα ήταν σαν βδέλλες κολλημένα
πάνω στα νιάτα τα γεράματα
και θα με φώναζαν γιαγιά απ'τα χαράματά μου
εγγόνια μου και έρως αδιακρίτως.
Και τι θα ήταν τ'άστρα
δίχως την υποστήρηξη που τους παρέχει η απόσταση.
Επίγεια ασημικά, τίποτα κηροπήγια τασάκια
να ρίχνει εκεί τις στάχτες του ο ορειμάνιος πλούτος
να επενδύει ο θαυμασμός την υπερτίμησή του.

 

 Αν δεν υπήρχε η απόσταση
στον ενικό θα μας μιλούσε η νοσταλγία.
Οι σπάνιες τώρα ντροπαλές της συναντήσεις
με την πληθυντική ανάγκη μας
μοιραία τότε θ'αφομοίωναν
την αλανιάρα γλώσσα της συχνότητας.

Βέβαια, αν δεν υπήρχε η απόσταση
δεν θα'τανε σαν άστρο μακρινό εκείνος ο πλησίον
θα'ρχόταν στην πρωτεύουσα προσέγγιση
μόνο δυο βήματα θ'απέχανε τα όνειρα
από τη σκιαγράφησή του.
Όπως κοντά μας θα παρέμενε
η ύστατη φευγάλα της ψυχής.
Προς τι η τόση περιπλάνηση. Χώρος
κενός υπάρχει. Εμείς θα κατεβαίναμε
να ζήσουμε στο υπόγειο κορμί μας
κι εκείνη με τον μύθο της και τα συμπράγκαλά του
θα μετεμψυχωνότανε σε σώμα.

 

 Αν δεν υπήρχες εσύ απόσταση
θα πέρναγε πολύ ευκολότερα
πιο γρήγορα εν μια νυκτί η λήθη
τη δύσκολη παρατεταμένη εφηβεία της
αυτό που χάριν ευφωνίας ονομάζουμε μνήμη.

Όχι ακριβώς μνήμη. Στερεώνω
με βλεμμάτινη κλωστή ομοιώσεις
έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν.
Όχι ακριβώς στερεώνω. Δουλικά περιστρέφομαι
γύρω απ'αυτούς τους κόλακες του χρόνου που
χάριν συντομίας τους ονόμασα μνήμη.
Όχι ακριβώς μνήμη. Ανεφοδιάζω διάττοντες
με παρατεταμένη εκμηδένιση. Επείγει.

 Κική Δημουλά

Δεν πρόλαβα να σου απαντήσω...

...«Φυσικά και ονειρεύομαι.
Ζει κανείς μ’ενα ξερό μισθό;»

Michael Sembello - She's A Maniac

Just a Steel-Town girl on a saturday night
Lookin for the fight of her life
In the real time world no one sees her at all
They all say she's crazy

Lockin rythms to the beat of her heart
Changing moment into light
She has danced into the danger zone
When the dancer becomes the dance

It can cut you like a knife
If the gift becomes the fire
All the while you're stuck between
What's will and what will be

She's a maniac, maniac on the floor
And she's dancing like she never danced before
She's a maniac, maniac on the floor
And she's dancing like she never danced before

On the ice-filled line of sanity
It's a place most never see
It's a hard-won place of mystery
You can touch it but can't hold it

You work all your life for that moment in time
It can come or pass you by
It's a push of the world but there's always a chance
If the hunger stays alive

There's a cold kenetic heat
Struggling, stretching for the beat
Never stopping
With her hair against the wind

It can cut you like a knife
If the gift becomes the fire
All the while you're stuck between
What's will and what will be

She's a maniac, maniac at your door
And she's dancing like she never danced before
She's a maniac, maniac at your door
And she's dancing like she never danced before