Από τα χρόνια τα παλιά ο άνεμος πηγαίνει
στου κόσμου τον τρελό χορό με χέρι απλωμένο
με της αυγής τα χρώματα ζητάει να πληθαίνει
στου γιασεμιού τ'αρώματα ξυπνά το πεπρωμένο
Αγέρας είναι ο άνθρωπος, πάνω του αρμίδι
σέρνει τη γη ολάκερη αντάμα με ταγμένο
πετά τις νύχτες μακριά το άβατο εκδίδει
αγιάζι κόβει τον ανθό και βάφει αγιασμένο
Βγάζει σημάδι το κορμί το σύννεφο προδίδει
αστράφτει Μέγας Ουρανός φτερούγισμα γραμμένο
σ΄αγέννητες πεταλούδες παιδί που δεν ενδίδει
σκοτώνει έναν άνθρωπο με νόημα χρισμένο...
Φόβοι όταν διαδίδονται με ήχο που σφυρίζει
θαμμένα λόγια χάνονται σ΄αέρα θολωμένο
στην κολυμπήθρα χθόνιος αχός να σε ζαλίζει
σε άθλο αναρρίχησης με βλέμμα καρφωμένο
Χρήστος Θηβαίος ~ Με λένε αέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου