Οι νόμοι του Μέρφυ

- Ο ανείπωτος νόμος: από την στιγμή που αναφέρεις κάτι:
α) αν είναι καλό, χάνεται.
β) αν είναι κακό, συμβαίνει...

- Ανεξάρτητα από το πόση εργασία κάνεις, ποτέ δεν θα κάνεις τόση, όση θα έπρεπε.

Αυτό που ΔΕΝ κάνεις, είναι πάντα πιο σημαντικό από αυτό που κάνεις.

- Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις πόσο βαθιά είναι μια λακκούβα, αν δεν πέσεις μέσα.

- Το μέγεθος της εξυπνάδας στον πλανήτη είναι σταθερό. Ο πληθυσμός αυξάνει...

- Δεν υπάρχει τίποτα τόσο μικρό, που να μην μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις...

- Όσοι δυσκολεύονται να πληρώνουν νοίκι, πληρώνουν νοίκι.

όσοι έχουν την άνεση να πληρώσουν νοίκι, ιδιοκατοικούν...

- Όποιος γελάει όταν όλα πάνε στραβά, έχει βρει κάποιον να "του τα φορτώσει"...

- Αν τα στοιχεία είναι εναντίον σου, αμφισβήτησε το νόμο.

Αν ο νόμος είναι εναντίον σου, αμφισβήτησε τα στοιχεία.

Αν και τα στοιχεία και ο νόμος είναι εναντίον σου, ΟΥΡΛΙΑΞΕ...

- Η αλαζονεία είναι πολύ συχνά ο σύντροφος της μετριότητας...

- Η επιτυχία έρχεται πάντα κατ΄ιδίαν, ενώ η αποτυχία ενώπιον όλων...

- Δύο μονόλογοι δεν κάνουν ένα διάλογο...

- Αν μπορείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου ενώ την έχουν χάσει όλοι οι άλλοι,

απλώς δεν έχεις καταλάβει το πρόβλημα...

- Σε συμπέρασμα φτάνει κανείς πάντα όταν έχει κουραστεί να σκέφτεται...

- Μην αποδίδεις ποτέ σε κακία αυτό που μπορεί απλά να ερμηνευτεί ως ηλιθιότητα.

- Αν μπορείς να κάνεις διάκριση μεταξύ μιας καλής και κακής συμβουλής, τότε δεν
χρειάζεσαι συμβουλή...

- Κάθε φορά που θέλεις να "χτυπήσεις ξύλο" διαπιστώνεις ότι ο κόσμος είναι

φτιαγμένος από αλουμίνιο και πλαστικό...

-Λένε όλοι ψέματα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία γιατί κανείς δεν ακούει...

Στο Βράχο - Ξύλινα Σπαθιά

Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι
κι αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά
τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
τους κοιτάω να πλανιούνται μακρυά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει
κάποιος απ' αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει

άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι

Στέκομαι στην πόρτα σου μπροστά
και διαβάζω ένα μήνυμα γραμμένο με μαχαίρι
ότι έπρεπε να φύγουνε ξανά
ότι τώρα διασχίζουν το μεγάλο μεσημέρι
και την πιο παραμυθένια αμμουδιά
πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
κάποιος απ' αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει

Μη με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει
μου είπε κάποιος κάποτε το είδε να συμβαίνει
θυμήσου, τότε που σ' άφησαν μονάχο
τον σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες το βράχο
το βράχο, που επάνω του το κάστρο φτάνει στους ουρανούς
για ναύτες σαν κι αυτούς λιμάνι
κάνει να ακούγεται κι αυτό το βράδυ
ο ήχος απ' τα κέρματα που ρίχνει στο πηγάδι, η μοίρα
θυμάμαι τ' άρωμά της
τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απ' τα βλέμματά της
πήγαινε δε θα το μετανιώσεις
πες της πως ήρθες εσύ και θα το νιώσεις
θα νιώσεις στο πλάι σου την πνοή της
μια νύχτα με πανσέληνο στο ιπτάμενο χαλί της...