Ξαφνική βροχή

                Φυσούσε ένα ελαφρό αεράκι που σου δρόσιζε το πρόσωπο. Ο χειμωνιάτικος ήλιος ήταν

καλά κρυμμένος πίσω από ένα μικρό σύννεφο. Περπατούσα στο δρόμο και οι άνθρωποι γύρω 

μου πηγαινοέρχονταν βιαστικοί, ή έκαναν βόλτες μπροστά στις βιτρίνες των μαγαζιών. 

Αυτοκίνητα έτρεχαν προσπαθώντας να περάσει το ένα το άλλο.

              Ξαφνικά το αεράκι άρχισε να μου γίνεται ένα κρύο χάδι στο μέτωπο. Ο ήλιος  

κρύφτηκε πίσω από μολυβένια σύννεφα. Παντού έπεσε σκοτεινιά και ο αέρας άρχισε να 

στριφογυρίζει τα φύλλα των λιγοστών δέντρων, που ήταν φυτεμένα στο πεζοδρόμιο. Δεν 

άργησαν να πέσουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής. Αραιές στην αρχή και μεγάλες, γρήγορα 

έγιναν πυκνότερες. Μέσα σε λίγα λεπτά άρχισε να πέφτει δυνατή απότομη η βροχή. 

               Ξαφνιασμένη και χαμένη στις σκέψεις μου (πολύ καιρό τώρα) άνοιξα την τσάντα μου 

 για να βγάλω το μαγικό ομπρελίνο αλλά που τέτοια τύχη (με έχει εγκαταλείψει και αυτή από 

όταν ήμουνα μικρό παιδί). Η βροχή δυνάμωνε όλοένα και περισσότερο. Η κίνηση του δρόμου 

ξαφνικά πήρε μια άλλη, πολύ διαφορετική μορφή. Οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν σαν 

μανιακοί και τα αυτοκίνητα να μειώνουν ταχύτητα. Ένιωθα τον φόβο τους σε κάθε 

τους ανάσα. Με παρέσυραν στον δρόμο τους, άρχισα να νιώθω έντονα την ανάγκη τους να τρέξω 

να προστατευτώ από την μανία της βροχής να βρω ένα υπόστεγο. Στεκόμουν ακίνητη και 

χαμογελούσα με την ταραχή που προκάλεσε.  

               Ευτυχώς συνήλθα γρήγορα και άρχισα να γελάω δυνατά με τα χάλια μου...έφτασα στο 

αμάξι και ξεκίνησα να προλάβω το ζαχαροπλαστείο στη Λ. Ειρήνης (εδώ τα καλά γλυκά)... 

Χτύπησε το τηλέφωνο (σοβαρά μεγάλη ζημιά).... το μήνυμα έγραφε το εξής αι εμ νοτ καμινγκ 

τουναιτ, Λάζαρος γουιλ καμ. Νευρίασα.... του έστειλα και εγώ ένα μήνυμα στα ιταλικά και σιγά 

μην κατάλαβε... 

               Στο δρόμο, κοντά στα πεζοδρόμια, είχαν ήδη σχηματιστεί σωστά ποταμάκια με το 

σκούρο θολό νερό της βροχής. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου "πόσο αδύναμος είναι ο 

άνθρωπος μπροστά στη δύναμη της φύσης". " Όλα όσα με κόπο ετοιμάζει, μπορεί η φύση, αν 

θέλει, να του τα καταστρέψει μέσα σε λίγες ώρες".  

               Μετά από είκοσι λεπτά περίπου έφτασα στον προορισμό μου. Άνοιξε η πόρτα και είδα 

την Μαρία. Πως είσαι έτσι μου είπε και με πήγε αμέσως στην τουαλέτα. Από μακρυά τους 

έβλεπα να μιλάνε και να κάνουν ζωηρές χειρονομίες. Ένα ήταν βέβαιο ότι θα περνάγαμε καλά.

Κάτι που έγινε...

Ήταν μια απρόσμενη μπόρα που πέρασε γρήγορα όπως τόσες άλλες...

Αφιερωμένο ...

Αλκή - Το χρώμα των ονείρων

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ,
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ».
Τους ζωγραφίζω όνειρα, αισθήματα και πάθη
Το χρώμα των ονείρων μου, μπλέκεται μες στα μάτια σου
κι αλλάζει όταν αλλάζεις προοπτικές
Το χρώμα των ονείρων μου κυλάει πάνω στο σώμα σου,
κρύβεται στην ανάσα σου, κάνει κύκλους γύρω από το είναι σου.
Αλλάζει.. αλλάζει όψεις, αλλάζει μορφές»

Μη φεύγεις, μη τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
τις δύσκολες ώρες
μαζί μου να ανέχεις

Μη φεύγεις, μη τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
και στα όνειρά σου
για πάντα να μ’έχεις

Αα….
Να ταξίδευα
Μες στα μάτια σου
Δες πόσα χρώματα
Ντύνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’ αντέχω… να θυμάμαι… να ξεχνώ»

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να ελπίζεις μέχρι
που να φύγει η μπόρα

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να μη σταματήσει
του έρωτα η ώρα

Αα…
Να ταξίδευα
μες στα μάτια σου
δες πόσα χρώματα
ντύνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ
Θέλω να σου φωνάξω δυνατά,
Τις πιο μεγάλες μου στιγμές, τις έζησα μαζί σου
Γιατί εσύ,
μονάχα εσύ κατάργησες τη μοναξιά μου
Έδωσες χρώμα στα όνειρά μου
Έγινες φλόγα που σιγοκαίει μες στα μάτια μου
για να βλέπω πάντοτε τον κόσμο φωτεινό
Μία αφορμή για να σωθώ απ’τα σκοτάδια μου
σ’ένα παρόν θαμπό και σκοτεινό..
Αυτή είναι η αλήθεια μου, και υπάρχει μόνο
γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου..
Θέλω να σου φωνάξω δυνατά
Άκου τα λόγια μου
Είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου
Άκου τη σκέψη μου (άκου τη σκέψη  μου)
Και την ελάχιστη μου αναπνοή
Άκου τον ήχο μου
Που σε τυλίγει κι ύστερα αφήνεται να υπάρχει για να τον ακούς
Εσύ..»

Το γκρουπάκι το βρίσκεται εδώΑλκή