22 Μαρτίου 2010

Νύχτα Φωτιάς



Κοιτάω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη. Αγαπώ τον εαυτό μου και κάθε κομμάτι του, αγαπώ αυτούς που με αγαπούν και όλα τα πράγματα που με κολακεύουν. Καθρέφτη μ’ ακούς; Κάθε άλλη θεωρία είναι πλάνη. Μ’ ακούς; Ρουφώ το λιγοστό αέρα και περιμένω μα δεν παίρνω απάντηση. Μέσα στο έρημο δωμάτιο κυριαρχεί η σιωπή. Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζω ότι ακούω τους χτύπους της, το μυαλό μου θολό. Οι λέξεις σαν χείμαρρος έρχονται στο στόμα μου και βγαίνουν σαν


Ένα γέλιο
Ένα δάκρυ
Ένα στήριγμα
Ένα όνειρο χαμένο
Ένα πάθος


Κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέφτη βλέπω αυτό το γνώριμο πρόσωπο και το πάθος με συνεπαίρνει, Ένα αυθόρμητο χαμόγελο εμφανίζεται αργά στα χείλη μου και η καρδιά μου ξαναβρίσκει το ρυθμό της. Το ν’ αντιμετωπίσεις τη πραγματικότητα είναι σίγουρα μια πρόκληση.



Ακούω την αγάπη και βλέπω τη θάλασσα σε σχήμα καρδιάς. Ελεύθερη  πτώση σε όμορφο αντικατοπτρισμό. Αγγίζω νύχτα το κόκκινο βυθό του γαλάζιου έρωτά σου και τ’ όνειρο συνεχίζει να ταξιδεύει. 



Και είναι όλα το ίδιο για σένα…



Και έτσι είμαι παντού…



Καμιά φορά θέλω να έρχεσαι στον ύπνο μου  μ’ ένα τραγούδι για να μου δείξεις το δρόμο της Ζωής χωρίς μπερδεμένα λόγια χωρίς ψεύτικο περιεχόμενο σε τέμπο απλό μοναδικό, να φτάνει στο αυτί μου αληθινό σαν ένα παιδί που κρατάει το ρυθμό και μετά τον δίνει απλόχερα στον κόσμο.



Δημήτρης Παναγόπουλος - Αύρα

 


Από την πόρτα σα θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου

Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου

Γιατί είμαι αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν

Γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν

Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη

Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει

Γιατί είμαι αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν

Γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν…



8 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Α ρε Wind, όμορφα περιγράφεις αυτά που νιώθεις... Ταξιδιάρικα...

Είναι ωραίο που σου αρέσει και ο εαυτός σου, αυτό που είσαι... Σχετικά δύσκολο και άγνωστο... Μπράβο σου...

Το τραγούδι πολύ ωραίο! Φιλάκια και καληνύχτα!

Ηχώ είπε...

Καλέ μου Άνεμε,

Ας κάνουμε χαρούμενη τη βόλτα μας στο τρελό καραβάνι της ζωής. Να τη γεμίσουμε με όνειρα και χρώματα και ελπίδες για το αύριο... και ας φαίνονται όλα τόσο μαύρα στη πραγματικότητα ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ...

Ναι είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταφέρεις ν' αγαπήσεις τον εαυτό σου αλλά όχι άγνωστο, απλώς θέλει επιμονή και υπομονή.

"Να μάθεις ν' αγαπάς τον εαυτό σου. Ακόμα και αυτά που δε σου αρέσουν και θα ήθελες να τ' αλλάξεις, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η φύση σου. ΔΈΞΟΥ ΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΧΏΡΑ".

Τραγούδι που με συντροφεύει αρκετές μέρες τώρα... πράγματι πολύ ωραίο!!!

Φιλάκια και πετάγομαι να σου αφιερώσω ένα τραγουδάκι για να πάρεις λίγο τα πάνω σου. Αν και θα μου πεις ωραίο τραγούδι διάλεξες...

Άνεμος είπε...

Πραγματικά ωραίο τραγούδι διάλεξες. Και δε το λέω ειρωνικά. Σε ευχαριστώ που με σκέφτεσαι!

Φιλάκια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

έχεις αυτοπεποίθηση και αυτό είναι όπλο πίστεψε με....

πολύ όμορφα όλα :)

Ηχώ είπε...

Καλέ μου Άνεμε,

Χαίρομαι που σου άρεσε και ελπίζω να βοήθησε λιγάκι.
Η αλήθεια είναι ότι σε σκέφτομαι και θέλω να είσαι καλά...

Σε φιλώ
Καλό βράδυ

Ηχώ είπε...

inMUSIClost,

Η αυτοπεποίθηση είναι σίγουρα ένα ισχυρό όπλο. Όσο εύκολα το λύνεις τόσο εύκολα θα πρέπει και να το δέσεις...

Καλό βράδυ
Σ' ευχαριστώ

elefterifoni είπε...

Πέρασα για ένα καφεδάκι...
Τι θα γίνει θα το πιούμε επιτέλους;
Καλή βδομάδα !!
Μέρες των Αγίων Παθών!!
Πάμε για την Σταύρωση,και την
Ανάσταση...Ας τιμήσουμε τα Πάθη Του!
φιλιά πολλά !!

Ηχώ είπε...

Dromeas φίλη μου,

Έλα μου ντε τι θα γίνει με αυτόν τον καφέ; Καλά τα λες. Εγώ εδώ θα είμαι..
Χρόνια πολλά και καλή Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε.
Η πιο σημαντική γιορτή για το Χριστιανισμό πλησιάζει ας τιμήσουμε τα Πάθη Του λοιπόν.

Καλό μεσημέρι