22 Ιουνίου 2010

«Η νομιζόμενη αυτό-σημασία μας»



Όλοι αυτοί που αγαπάω, όλα όσα γνωρίζω, όλα όσα έχω ακούσει ποτέ. Κάθε πρόσωπο που υπήρξε ποτέ…Εκεί έζησε τη ζωή του. Στη χλωμή μπλε κουκκίδα.  
Ο συνδυασμός της χαράς και λύπης.
Χιλιάδες «απόλυτες» θρησκείες, ιδεολογίες, οικονομικά συστήματα, κάθε κυνηγός, και συλλέκτης, κάθε ήρωας και δειλός, κάθε δημιουργός και καταστροφέας του πολιτισμού, κάθε βασιλιάς και χωρικός, κάθε ζευγάρι ερωτευμένων, κάθε μητέρα και πατέρας, κάθε ελπιδοφόρο παιδί, εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε ηθικολόγος, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε «σούπερ σταρ», κάθε «υπέρτατη» εξουσία, κάθε άγιος και αμαρτωλός στην ιστορία του είδους μας, ζούσαν εκεί… σ’ έναν κόκκο σκόνης, σκιασμένη σε μια ηλιαχτίδα. Μια πολύ μικρή σκηνή σε μια γιγαντιαία κοσμική αρένα







Πόσο πρόθυμοι είναι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, πόσο ένθερμα τα μίση τους. Οι φλυαρίες μας, η νομιζόμενη αυτό-σημασία μας, η ψευδαίσθηση ότι κατέχουμε προνομιακή θέση… Είμαστε μια μοναχική κηλίδα, στο μεγαλειώδες κοσμικό σκοτάδι που μας περιβάλλει.


Η καρδιά σου γερνάει, η ψυχή σου σκοτεινιάζει, η ματιά σου γίνεται όλο και πιο θολή.
Έγινες πέτρα που κατρακύλησε και έπεσε στη λάσπη.

Θυμάσαι την αστερόσκονη που άφηναν τα όνειρα στο μαξιλάρι σου;



«Θα έρθει ένα βράδυ σκοτεινό ή ένα πρωί βροχερό. Θα έρθει ένα απόγευμα καλοκαιριού ή ένα μεσημέρι του χειμώνα. Θα έρθει και θα αγκαλιάσεις και πάλι τ αστέρια. Τα μάτια σου θα λάμψουν όπως τότε που ήσουν παιδί και ο γλυκός άνεμος θα τα κάνει να ονειρευτούν και να πετάξουν ξανά. Θα έρθει μια μέρα στα χρυσά ντυμένη σαν τον ήλιο το καταμεσήμερο και σε μια στιγμή, σε μια τόση δα μικρή στιγμούλα, θα χαθείς».

Βούλιαξε το είναι μου και μ’ έπνιξε η παλίρροια.
Έσπασε η πέτρα, όπως το κύμα που τρώει το βράχο. Ο πλανήτης μου εξαϋλώθηκε και δημιουργήθηκε από τις στάχτες μου πάλι και ξανά.


Θυμάσαι τον άνθρωπο που ζούσε μόνος σ’ έναν κόκκινο πλανήτη;



«Θα έρθει ένα βράδυ σκοτεινό ή ένα πρωί βροχερό. Θα έρθει ένα απόγευμα καλοκαιριού ή ένα μεσημέρι του χειμώνα. Θα έρθει και δε θα κοιτάει κάθε μέρα τους κομήτες να χάνονται. Θα έρθει και δε θα ανάβει τη μέρα τ’ αστέρια και τη νύχτα θα τα σβήνει. Θα έρθει μια μέρα στα χρυσά ντυμένη σαν τον ήλιο το καταμεσήμερο και σε μια στιγμή, σε μια τόση δα μικρή στιγμούλα, θα χαθείς».

Ζωή κέρνα με Ζωή για όσο…

Αυτή τη νύχτα το σιγοτραγουδάω σαν προσευχή.!

Madrugada - Vocal

 

You better run, you better run
You better not wait too long
You better run, you better run
You better run for you have a heart
So let's start, so let's start
So let's start, tear it all apart
You better run, you better run
You better run for you have a heart
Well, oh, well, oh, you know it's only so much I can take
I buried my head in that pillow for a million days
So, oh, oh well, I'm sorry but I do not care to wait
Dare not walk through the light
Dare not walk through the light

Your vision's travelled far today
So why don't you run away
Your vision's travelled far today
Like in the times when you say

I have a cry, I have a cry, and I will not be contained
I have a cry, I have a cry, and I will not be contained, no
Oh well, oh you know it is only so much I can take
Buried my head in that pillow a million days oh, oh
Oh well, I'm sorry but I do not care to wait
Oh, dare not walk through the light
Dare not walk through the light, oh

Oh, dare not walk through the light
Dare not walk through the light ... 



4 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

WIND
Καλή μου, περνώ και ξαναπερνώ, κάθε μέρα και το διαβάζω ξανά και ξανά...
είναι πολύ λίγα αυτά που ένα σχόλιο μπορεί να πει μπροστά σε όσα έγραψες...
Αγγίζουν την καρδιά, προβληματίζουν...

Ζωή κέρναμε Ζωή για όσο!

Αυτό θα μου μείνει...
Φιλιά

Ηχώ είπε...

Γλυκιά μου αλήθεια ακριβώς αυτό είναι η συγκεκριμένη ανάρτηση.
Οι ανησυχίες μου και οι προβληματισμοί μου, πράγματα που αγγίζουν τη ψυχή μου μ' ένα μοναδικό τρόπο...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

Σου εύχομαι η Ζωή να σε κερνάει Ζωή για όσο...

Φιλιά πολλά

Άνεμος είπε...

Πολύ δυνατό το κείμενό σου γλυκιά μου. Πολύ τρανταχτό νόημα...

Ζωή κέρναμε ζωή για όσο...

Εκεί θα σταθώ και γω, μια τόσο μικρή φράση με τόσο μεγάλο νόημα...

Να είσαι πάντα καλά και γεμάτη ζωντάνια! Φιλιά πολλά!

Ηχώ είπε...

Καλέ μου Άνεμε δυνατό ήταν και το αίσθημα που ένιωσα όταν έγραψα το συγκεκριμένο κείμενο το οποίο με εκφράζει απόλυτα.

Ας αφήσουμε τη Ζωή να μας κεράσει Ζωή...για όσο...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια να περνάς καλά και να προσέχεις!

Φιλί.!