3 Ιανουαρίου 2011

Συνήθισα και πια δε σε θυμάμαι;


Μες στη δική σου τη ζωή
έζησα τη ζωή μου
και δε θυμάμαι μια στιγμή
αν ήσουνα μαζί μου.

Και δε θυμάμαι να σου πω
αν σ' έχω αγαπήσει
ή αν από συνήθεια
μαζί σου έχω ζήσει.

Και δε θυμάμαι να σου πω
ποια όνειρα θα σβήσω
απόψε νιώθω μέσα μου
ότι δε θα γυρίσω.


Μες στη δική σου τη ζωή
έγινα η σκιά σου
δεν είδα την αγάπη σου
αλλά την μοναξιά σου.

Και δε θυμάμαι να έχεις πει
αν μ' έχεις αγαπήσει
ή αν από συνήθεια
μαζί μου έχεις ζήσει.

Και δε θυμάμαι να σου πω
ποια όνειρα θα σβήσω
απόψε νιώθω μέσα μου
ότι δε θα γυρίσω.
 
Ελευθερία Αρβανιτάκη - Μες τη δική σου τη ζωή

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Πικρό τραγούδι...
ελπίζω η αγάπη να είναι εκείνη που κρατά τους ανθρώπους μαζί και όχι η συνήθεια ή ακόμη και ο φόβος για κάτι καινούριο...
Σε φιλώ
Καλή Χρονιά!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Οχι μελαγχολίες πρωτοχρονιάτικα...
:-)


KAΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ και ΧΑΡΑ έστω και μέσα απο τα μικρά που άλλοτε μας φάνταζαν αδιάφορα!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές