5 Μαρτίου 2011

Βάλε μου ακόμα ένα…


Βρίσκομαι να κοιτώ το απέραντο της θάλασσας, με πήρε κάποτε η δύση εκεί απέναντι καθώς μέτραγα τα χρώματά της.
Έψαχνα να βρω που κρύβονται οι απαντήσεις και εσύ σαν ένας άλλος αυτόφωτος ήλιος μου απάντησες πως κρύβονται στον μακρινό ορίζοντα, εκεί που ενώνεται η θάλασσα με τον ουρανό.

Σε περίμενα πολλές φορές  ν' ανατείλεις μετά τη δύση σου.
Με το που χάνεσαι να εμφανίζεσαι ξανά στο ίδιο σημείο.

Θύμησες μαγικές, στιγμές θαύματα


Τον είδες (τον ήλιο) σήμερα;
Ίσως αύριο να βρέχει και να σε κρύψουν τα σύννεφα.

Ωραίες μέρες που δε χωράνε σε κανένα ρολόι, σε κανένα ημερολόγιο.
Όλα είναι ακόμα εδώ και δε νομίζω πως θα φύγουν ποτέ.

Κάπου υπάρχεις

Καλά ταξίδια μάτια μου.!


Δημήτρης Μητροπάνος - Τα Πλοία Των Ερώτων 


Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν,
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες,
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν που πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες.

Πάνω στον πάγκο ενός Cafe τα βρόχινά τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
κι εγώ δειλά τους απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια
«η δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα».

Έτσι στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε,
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα,
μα κάποιος γέρος ναυτικός μάς είχε πει, θυμάμαι,
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα.

Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα,
μια Κυριακή σ' αντίκρισα και μου 'κλεψες το φως μου,
ό,τι με πνίγει ν΄αγαπώ είν' η δική μου μοίρα,
καλά ταξίδια, μάτια μου, στις θάλασσες του κόσμου.!
 

3 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Κάποιες μορφές συνεχίζουν να υπάρχουν, ακόμα και αν δεν ξέρουμε που βρίσκονται. Απλά το ξέρουμε...
όπως το περιγράφεις...

καλό σου βράδυ.

Ερατώ είπε...

"Ωραίες μέρες που δε χωράνε σε κανένα ρολόι, σε κανένα ημερολόγιο."
Όμορφο κείμενο...ταξιδιάρικο!
Καλή σου μέρα!

Puppet_Master είπε...

otan de xwras se imerologia k rologia, otan mhdenizeis to xrono tote einai ta spoudea