Όνειρο.!

Το σώμα δεν είναι παρά ένα όχημα.!

Είσαι πραγματικά εσύ;

Τη μια μέρα το σπίτι μυρίζει φρεσκοψημένο ψωμί και την άλλη καπνό και αίμα. Τη μια μέρα λιποθυμάς επειδή μαράθηκε ο βασιλικός. Μια βδομάδα αργότερα δρασκελίζεις πτώματα παιδιών στον βομβαρδισμένο υπόνομο. Τι ελπίδα μπορεί να υπάρξει αν τα πράγματα είναι έτσι;

Γύρω στο τέλος του πολέμου προσπάθησα να πεθάνω. Κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο ξαναγυρνούσε, (εγώ στο μπαλκόνι και το καράβι να κόβει βόλτες γύρω μου, πότε δεξιά και πότε αριστερά) μέχρι που δεν τολμούσα να κοιμηθώ πια και αρρώστησα.

Έβλεπα πως είχα ένα παιδί. Αλλά ακόμη και μέσα στο όνειρο καταλάβαινα πως το παιδί ήταν η ζωή μου και ήταν καθυστερημένο και προσπαθούσα να φύγω μακριά του. Αυτό όμως επέμενε ν’ ανεβαίνει στην αγκαλιά μου και να γαντζώνεται  στα ρούχα μου, μέχρι που κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι, αν μπορούσα να το φιλήσω ό, τι μέσα του ήταν δικό μου, θα μπορούσα να ξανακοιμηθώ…

Έτσι έσκυψα πάνω στο τσακισμένο πρόσωπό του. Ήταν φρικτό… Μα το φίλησα. Νομίζω, πως πρέπει να πάρει κανείς τη ζωή του στην αγκαλιά του και να τη φιλήσει.

Δεν έχει σημασία ποιόν έχεις πληγώσει, αν έμαθες να μην ξαναπληγώσεις.!

88.3 feat Lisa - Wishing on a Star