Διέσχισα τ' ουρανού τη ρότα
σαν φτερούγισμα αγέρα τρυφερό
μ΄ ένα λευκό πανί από τσόχα
έδεσα τον ακριβό μου εαυτό
σε μια ανύποπτη στιγμή
έγινα όλα εκείνα που φοβόμουν
γυρνούσα σε μια άσωτη σιωπή
στα σκοτάδια μου ξεχνιόμουν
έμαθα στα λάθη πως να βρίσκουν
άγκυρα μεσ΄στη ψυχή
όπως ένα ποίημα βγήκα απ΄τη ζωή
στην άλλη όχθη έφτασα γυμνή...
ένιωσα στα βάθη την καρδιά
στάθηκα σε τόπους και τους λάτρεψα
έζησα στιγμές που τις αγάπησα
άγγιξα ανθρώπους και τους κράτησα
πορεύτηκα όπως η Σφίγγα στη ζωή
στων ονείρων τα μήκη σε βυθό μυστικό
μ΄ ένα γρίφο απ' του νου μου την άκρη
κύλησα τις πίκρες του κόσμου σε ρηχό ποταμό
κυνήγησα όνειρα με ασημένια φτερά
άλλοτε πάλι με διάλεξαν αυτά
μα έτσι κι αλλιώς κανέναν δεν αφορά
αν στη ζωή μου έζησα μ' ονόματα διαφορετικά
Το όνομά μου ~ Νατάσα Μποφίλιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου