10 Ιουνίου 2015

Το Παιχνίδι της Λήθης.!




Όσο περνάει ο χρόνος βιώματα και εμπειρίες
πολιορκούν βασανιστικά τη μνήμη.
Η πλήρη ανατροπή των προσδοκιών
συνοδεύεται από νύχτες γεμάτες εφιαλτικά όνειρα,
μέχρι κι ο έρωτας μοιάζει με πράξη καταδίωξης.
Ηθικές αξίες παιδεύουν τα χαρτιά της λήθης
μ' έναν οίκτο παιδικής αθωότητας.

Μια μακρινή ιστορία
που τη βαραίνει η φθορά του χρόνου
γεννά μελαγχολικά συναισθήματα
και αναμετρά στο ασόδυο ό,τι σφράγισε 
τη ψυχολογία.

Η πρώτη μας τραγική αίσθηση της ήττας
διπλά απομυθοποιεί το υπαρξιακό πρόβλημα
δένοντας κόμπο την ώριμη ζώνη της νέας αρχής.
Το κενό μοιράζεται ανοιχτά στο τραπέζι
αποτιμά το χρόνο που έφυγε,
πάντα με ίδια χαρτιά σημαδεύουμε τη λήθη...

Η τύχη δεν πρόλαβε να λάβει μέρος στο παιχνίδι
αν και γνώριζα τους κανόνες φαρσί.
Στ' ακροδάχτυλα ποντάρω τις σκέψεις
στοχαστικά αποτυπώνω τις γνώσεις στο νου,
αρχέγονη κι έγχρονη φαντασία μου, ζητώ δικαίωμα


Σωτηρία Λεονάρδου - Δεν έχω χρόνο μάτια μου


Δεν υπάρχουν σχόλια: